Voor Assen 1 stond op 12 maart de confrontatie met Almere op het programma. Na 2 nederlagen moest er maar weer eens gescoord worden, en de tegenstanders moesten uit het midden van het land komen, dus… Kansen op een ruime overwinning kwamen er ook inderdaad, maar helaas is afmaken ook een kunst.
Elmar gaf op bord 5 in ieder geval alvast het goede voorbeeld, door in anderhalf uur af te rekenen met het talent van Almere, Ivo Knottnerus. Die speelde te slapjes tegen de zwarte Leeuw, waardoor Elmar de stelling in zijn voordeel kon openen en uiteindelijk materiaal kon winnen.
Het werd zelfs 2 – 0, doordat Pieter niet veel later ook het punt kon noteren op bord 2. Tegenstander Martin van Gils kwam met een dubieuze variant op de proppen die ook tot Pieters repertoire behoort, en dat is natuurlijk vragen om problemen. Zwart offerde 1 of 2 pionnen, maar kreeg onvoldoende compensatie, en Pieter maakte de boel mooi af door met een aardig trucje ook nog minimaal een kwaliteit te winnen. Gezien de stellingen op de rest van de borden leek er op dat moment een dikke overwinning in te zitten; ikzelf schatte op dat moment 6 – 2 of 6,5 – 1,5. Maar ja, het kan soms raar lopen…
Pieter liet op het forum zijn trucje zien:
Voor de liefhebber nog mijn bijna-eindstelling:
zoek het trucje met wit aan zet!Om nog maar iets positiefs te zeggen, we staan maar 1 punt achter de nummer 3, dus eremetaal is nog steeds binnen bereik!
De eerste tegenvaller kwam van bord 8, waar René opnieuw een nul moest incasseren. In nota bene iets betere stelling speelde hij zijn toren naar d3 en bood remise aan… waarop tegenstander Rob van de Kamp doodleuk met e5-e4 een stuk won. Tja, soms heb je je seizoen gewoon niet.
Op weg naar de tijdcontrole kwam er nog een tegenvaller, want ook Paul verspeelde een mogelijke remise, op bord 7 tegen Frans Hazenberg. De stelling met beiden twee torens en ongelijke lopers is in grote tijdnood uiteraard niet eenvoudig, maar dan moet je geen gekke dingen doen, en zeker niet actief op zoek gaan naar remise. De witte loper werd te actief, de torens gingen eraf, en toen bleken de zwarte damevleugelpionnen ineens een makkelijke prooi. Zo heb je een gelijke stelling, en zo heb je niets…
Renze zorgde voor een nieuwe voorsprong door op bord 1 met enig geluk de Almeerse kopman Kees van Drunen te verslaan. Beide spelers verbruikten al in de opening veel tijd, wit offerde op e6, maar Renze counterde met een tegenoffer en kon niet veel later …Pg4 spelen, waarna het ineens uit was.
Helaas bleef ook deze voorsprong niet staan, want Ivo ging op bord 4 ten onder tegen Leo Damen, die zo’n 10 jaar geleden nog bij Staunton speelde. Op zich was het al mooi dat Ivo kon meedoen, want hij had een tripje naar Duitsland (uitwisselingsproject van zijn school) in de benen en was vrijdag pas weer thuis. De opening gaf bepaald geen reden tot zorgen; zwart maakte namelijk een grove openingsfout die hem een pion kostte. Helaas (in dit geval dan) houdt Ivo van het initiatief, en dus ruilde hij de dames niet, maar ging op zoek naar meer. Dat ging op zich wel goed, en Ivo wist zelfs een volle toren te nemen, maar daarbij kwam zijn dame zeer ongelukkig te staan, en omdat zijn koning ook nog in het midden stond kreeg zwart ineens tegenaanval. Uiteindelijk werd Ivo’s dame zelfs ingesloten, en hoewel hij het nog een tijdje probeerde was het verlies onafwendbaar.
Na de tijdcontrole waren er nog twee partijen over: bord 3 en bord 6. Anderhalf bordpunt was niet onmogelijk, maar…
Sjoerd moest voor dat halfje spelen, op bord 6 tegen voormalig Nederlands dameskampioene Ada van der Giessen. Die wist met een klein trucje Sjoerd een kwaliteit af te snoepen, maar de partij was daarmee niet gespeeld, want Sjoerd kreeg een mooi loperpaar als compensatie. Dat had voldoende moeten zijn voor remise, maar Sjoerd dacht zelfs te kunnen winnen en kreeg toen alsnog het deksel op de neus. Een kleine blik op bord 3 had geleerd dat remise voldoende was geweest voor de teamoverwinning…
(Sjoerd was overigens zo vriendelijk om op het forum een deel van zijn verslag voor het clubblad te plaatsen, met daarin een mooie analyse van zijn partij:)
Maarten D. stond namelijk al geruime tijd twee pionnen voor, maar tegenstander Diederic ’t Hooft verdedigde zich dusdanig taai, dat de partij pas rond 18:00 afgelopen was. Uiteraard met een overwinning voor Maarten, maar in plaats van kers op de taart was het dus de nipte gelijkmaker.
Dat was dus een lesje in efficiĂ«ntie. Het had 6 – 2 kunnen worden, maar “had kunnen” telt nu eenmaal niet. Klassebehoud kan in de volgende wedstrijd veilig gesteld worden, door te winnen van Schaakwoude.
Assen 1986 - Almere 1970 4 - 4 1. Renze Rietveld 2271 - Kees van Drunen 2144 1 - 0 2. Pieter Tromp 2068 - Martin van Gils 2055 1 - 0 3. Maarten Dijkstra 2033 - Diederic 't Hooft 2062 1 - 0 4. Ivo Maris 2011 - Leo Damen 1964 0 - 1 5. Elmar Hommes 1961 - Ivo Knottnerus 1876 1 - 0 6. Sjoerd Homminga 1889 - Ada van der Giessen 1852 0 - 1 7. Paul den Boer 1863 - Frans Hazenberg 1908 0 - 1 8. René den Dekker 1794 - Rob van de Kamp 1902 0 - 1