Niet het vele is goed, maar het goede is veel. (Assen 3 speelt opnieuw gelijk)

Verslag: Geert Douwe

Maandagavond 06 januari 2014 was het zo ver: de 1ste wedstrijd van het derde, in en tegen (het tweede team van) Schaakclub Roden.
De uitnodigingen aan de spelers waren, voor mijn doen, ruim van te voren verstuurd, waarna ik een tijdlang geen afmeldingen ontving.
Op de laatste dag van 2013 toch nog een afmelding. Uitgerekend van degene die een jaar eerder op dezelfde dag, 31 december, onderuit ging, op z’n arm terecht kwam en daardoor een hele tijd niet kon deelnemen aan zowel de interne- als externe competitie.
Overleg met mede-teamleider Petra bracht direct de oplossing, toen ze aangaf zelf graag mee te willen spelen.
Probleem opgelost en iedereen blij. 🙂 ))
Alleen nog efficiënt het vervoer regelen en “kees is klaar”.

Met 4 auto’s togen we met ons zessen, aangevuld met Remco Bruggink (als chauffeur van Tycho en naar later bleek als zeer goede fotograaf) naar Roden, alwaar op de Brink, de Schaakclub Roden sinds 2 jaar hun clubavond verspeeld in “Trefpunt Scheepstra”.
Voor degenen onder U die van historie en mooie architectuur houden: “Trefpunt Scheepstra” is de mooi gerenoveerde Scheepstraschool. Interessante informatie is te vinden op www.scheepstrakabinet.nl

Aangekomen (samen met Gerard), waren Hans, Ben, Tycho en Remco reeds gearriveerd, zodat alleen Petra nog verwacht werd.
In de tussentijd ontwaarde ik in de interne-competite-zaal, waar zich ook de bar bevond, Johan Zwanepol.
Het deed mij zeer goed deze inmiddels 77-jarige veteraan weer te ontmoeten. Onze sympathie voor elkaar gaat terug tot van jaren van “het Gasunietoernooi” en zelfs deelname aan (zijn) OctoQ-rapidcircuit 2011/2012 is één van de doorslaggevende factoren geweest om terug te verhuizen vanuit “het Westen” naar “het Noorden” (back to my roots).

Terwijl we elkaar updatetenen, kwam ons zesde lid van het schaakvriendenclubje binnen ……………… (vrouwen kunnen goed multi-tasken, maar vrouwen en navigatie, het blijft een ??? )

Aangekomen in de speelzaal, hetgeen een atelierruimte bleek te zijn, kon de strijd op zes (houten) borden beginnen.

Na een 20 minuten werden we verrast door een aangenaam riddeltje. Het bleek de ringtone (Angry Bird) te zijn van de telefoon van degene die speelde aan het bord rechts van mij.
Een glimlach verscheen op vele gezichten, gelukkig niet gevolgd door een claim. 🙂 ))
Na een half uurtje maar es een rondje langs de borden. Het zag er in het algemeen goed uit voor “de onzen”, alleen bij Gerard schrok ik een beetje: het hele centrm stond vol met lichte stukken en pionnen.
Gelijk gingen mijn gedachten terug naar zijn partij uit de vorige ronde, toen hij bijna de hele pot een pion vòòr stond maar door een combinatie van zijn tegenstander,beginnend met schaak, eigenlijk geen kant opkon, en later ook moest berustten in verlies.
Petra meldde dat ze inmiddels twee houtjes àchter stond, maar gewoon door wilde spelen. “we zien we wel het wordt, gewoon lekker spelen”. Een blik op haar bord deed me geloven dat deze partij hoogstwaarschijnlijk als eerste een uitslag zou krijgen.
Immers: twee pionnen vòòr betekend stukken afruilen en dan win je met de twee overgebleven pionnen.
Haar tegenstander ging stukkenruil echter niet aan, dusssssssssssssss …………………

ff rokertje doen buiten voor de deur, en mijn tegenstander die me die kant op zag gaan, ging daar in mee.
Het bleek echter hevig te regenen. Twee paraplu’s die in de gang lagen te drogen brachten echter uitkomst, zodat we gebroedelijk naast elkaar staande, beiden onder een (eigen) paraplu, nicotine konden inhaleren en het restant konden uitblazen. Best wel een koddig beeld 🙂 ))

Het was op den duur toch bord 8 waar de 1ste handdoek werd geworpen, nadat Petra verrast werd door “een vorkje” waarbij kwaliteitsverlies overmijdelijk was.
Petra: “Van te voren had ik van Vincent “het Falkbeer Tegengambiet” geleerd. Op de 4de zet deed mijn tegenstander toch niet wat “de bedoeling” was, en was ik meteen 2 pionnen kwijt. Dat maakte het meteen toch een stuk moeilijker”.
(de opening was btw “het Albins Tegengambiet”).
Bij Gerard leek het inmiddels of er een storm over het bord had geraasd: het hele centrum was nagenoeg leeg.
Dat gaf me het gevoel dat het wel goed zou komen …….
Ben speelde een partij waarover hij voortdurend de regie voerde.
Ben: “In de partij werd er veel afgeruild en het eindigde in een gelijke-loper-eindspel, met een kleine plus. Ik wist dat af te wikkelen naar een standaard verste-vrijpion-stelling, die rustig uit te schuiven was, maar dacht een knock-out te zien. Helaas zag ik een zet van mijn tegenstander over het hoofd, en zo kwam er een 0 achter mijn naam te staan”.

Opeens kwam ik een bedroefde Tycho op gang tegen.
Hij was overvallen door een “mega”-aanval, zoals Remco het verwoordde.
Na even met hen gesproken te hebben, beloofde ik Tycho dat wij, Hans, Gerard en ik, nu nog meer moeite zouden doen om onze partijen te winnen. 🙂 ))
Mijn partij liep volgens plan, evenals die van Hans, maar bij Gerard was het nog maar de vraag hoe het af zou lopen.
Die vraag kon op een gegeven moment negatief beantwoord worden, maar gelukkig werd de vraag toen niet gesteld, want twee zetten later verraste Gerard zijn tegenstander met een niet te pareren mataanval.

En toen waren er nog twee ………………………

In de opening had ik mijn tegenstander schrik aangelaagd met: d4,Pf6; c4,g6; Pc3,d5; Lf4!,
waarna hij regelmatig de denktank in ging en ietwat defensief begon te spelen.
Op zet 20 kon ik een combinatie inzettendie me 7 zetten later een pion opleverde.
De “echte” positionele fout van mijn tegenstander kwam op zet 37, toen hij (het de vijfde rij verdedigende) Tb2-b5 speelde in plaats van (het aanvallende en gelijk verdedigende) g6-g5.
Na het uitvoeren van mijn 51ste zet stak mij me dan ook de hand ter overgave toe.
Later kreeg ik nog het compliment “je speelde gemakkelijk” van hem, en dat terwijl ik tijdens de partij nog wel eens gewaarschuwd was door één van de teamleden voor mogelijke tijdsoverschrijding.

Hans was als enige nog bezig.
Hij speelde zijn partij op zijn rustige, weloverwogen manier en kon de partij winnend afsluiten.
Hans: “Het was goed, maar ik heb toch wel hulp van mijn tegenstander gehad. Het had anders kunnen gaan.”

Even na middernacht, aangekomen bij “de Steiger”, stond m’n stalen/alluminium ros trouw op me te wachten.
Wachten op het volgende verslag moet U ook nog even: de volgende ronde van het derde staat gepland voor vrijdag 28 januari 2014, thuis tegen SISSA 5 (gem. rating 1583).

In de tussentijd kunt U nog wel de foto’s bekijken: (zie hier, MvV)


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.