De nederlaag tegen de Spassky’s vorige maand is in Apeldoorn afgelopen zaterdag weer rechtgezet. In onze sterkste opstelling speelden we tegen het derde team van het door Accres gesponsorde Apeldoorn. Waar wij geen moeite hebben om een gemotiveerde ploeg op te stellen, ligt dat bij een derde achttal toch altijd wat lastiger, zeker omdat een dergelijk gezelschap vaak spelers moet afstaan aan een hoger team.
We begonnen in ieder geval voortvarend. Na ruim twee uur spelen kreeg Elmar met wit de volgende stelling na het door zwart gespeelde 23… – Dg5.
De hele partij, met commentaar van Elmar zelf:
Een uur later kon Ivo het tweede punt binnen loodsen. Met goede zetten wist Ivo met wit een gezonde stelling op te bouwen in een soort Benoni. Geruisloos snoepte Ivo twee pionnen op de damevleugel mee en wist hij een aanvalletje op de koningsvleugel eenvoudig te pareren. Een oprukkende pion op de damevleugel wist moeiteloos te promoveren: 2-0 voor.
Direct daarop kon Frank zijn koning op e4 zetten om aan te geven dat hij het punt binnen had. In een Nimzo-Indiër kwam ook zijn tegenstander er eigenlijk niet aan te pas. Frank had een ruimte-overwicht en winst van twee pionnen was voldoende om het punt binnen te halen: 3-0 voor.
Onze topscoorder Martin kwam ook goed uit de opening. Met zwart won Martin in het middenspel een kwaliteit, maar moest in ruil daarvoor wel een ijzersterk loperpaar tegen zich dulden. De stelling zat vol dreigingen en Martin moest alles uit de kast halen om e.e.a. te pareren. Tot mijn opluchting zag ik plotseling dat de stukken in de beginstand stonden met koningen op e4 en e5, kortom remise en 3½ – ½ voor.
Deze tussenstand werd near real-time op het forum gepost, waarmee het thuisfront gerustgesteld leek te zijn getuige de reactie van Sybrand. Op de overige borden moest echter nog wel gewerkt worden. Maarten en Renze stonden duidelijk minder, Paul stond gelijk en Pieter beter.
Voor de neutrale toeschouwer werd de meest aantrekkelijke partij op het vierde bord gespeeld. Draag je Schaakclub Assen een warm hart toe dan was je toch iets minder happy met de partij van Maarten, die alles uit de kast moest halen om een ongelukkige stelling te repareren. Met veel creativiteit leek hem dat ook nog te lukken. Op het hoogtepunt van de verwikkelingen moest Maarten echter een dame inleveren en kon hij het eind rekken door nog wat tegen te spartelen. Uiteindelijk ging hij gewoon mat en stonden we nog met 3½ – 1½ voor.
Renze kwam net als vorige keer in een symmetrische stelling na een Slavische opening en besloot met rustige zetten zijn stelling te verbeteren en zijn tegenstander tot onverantwoorde zetten te verleiden. Die tactiek slaagde helaas niet, omdat Renze net één zet te lang wachtte. Hij verloor een pion en koos ervoor om met actief tegenspel nog wat pionnen in te leveren. Dit resulteerde in een dame-eindspel met ongelijke lopers en drie pionnen minder. Dat laatste bleek ondanks wat matdreigingen onvoldoende waardoor de voorsprong slonk tot 3½ – 2½.
Op bord drie kwam Pieter erg prettig te staan. Een ruimte-overwicht met wit en een jacht op de zwarte dame leidde tot onderstaande stelling:
Als wit er hier in slaagt de c-lijn te veroveren staat zwart nagenoeg pat. Dat lukte net niet maar in het vervolg wist Pieter wel de zwarte h-pion te veroveren. Tijdnood weerhield Pieter ervan om de plus-pion te verzilveren, maar tot ergernis van de teamleider van Apeldoorn werd de vrede getekend waarbij Pieter ruim twee en zijn tegenstander dik twintig minuten op de klok had: 4-3 voor.
Het was aan Paul om het laatste halfje binnen te slepen. Sinds enkele maanden speelt Paul Russisch. Zijn jeugdige tegenstander wist daar wel raad, maar de partij bleef eigenlijk voortdurend in evenwicht. In het eindspel met ongelijke lopers kreeg Paul last van wat ruimtegebrek en moest hij een pion inleveren. Tot grote verbazing van zijn teamgenoten ging Paul nog diep in de denktank in onderstaande stelling:
Om remise te houden hoeft Paul met zwart slechts met zijn loper over de diagonaal b1 – f5 te schuiven en zijn koning op c4 te laten staan. De vraag die ons bezighield was: Waar denkt hij in hemelsnaam over na? Alle andere partijen van de drie wedstrijden waren voorbij en onze magen begonnen wat de knorren. Het antwoord kwam spoedig: Paul wilde nog winnen, maar na enige contemplatie besloot hij toch maar remise aan te bieden. Zo konden we met een verdiende 4½ – 3½ overwinning een lokale Chinees gaan opzoeken.
De gedetailleerde uitslagen zijn:
Accres Apeldoorn 3 1952 - Assen 2036 3½ - 4½
1. Wietze Nijdam 2054 - Ivo Maris 2104 0 - 1
2. Henk Eleveld 2003 - Renze Rietveld 2248 1 - 0
3. Cees van Bohemen 2000 - Pieter Tromp 2116 ½ - ½
4. René Nijland 1977 - Maarten Dijkstra 2000 1 - 0
5. Anton Weenink 1846 - Elmar Hommes 1995 0 - 1
6. Jasper Zwirs 1896 - Paul den Boer 1997 ½ - ½
7. Remco Pihlajamaa 1974 - Frank van der Werff 1914 0 - 1
8. Johan Engelen 1869 - Martin van Velzen 1915 ½ - ½
NB. In dezelfde zaal waren nog twee zwaargewichten aan het werk. Artur Jussupow won met zwart tegen de Belg Luc Winants een lastig eindspel. Onze Chinese serveerster was nog zo aardig om na een uitstekende rijsttafel deze groepsfoto te maken.
