In de vorige ronde mocht Assen 2 na drie nederlagen op rij eindelijk het eerste matchpunt van het seizoen noteren, en de laatste wedstrijd van 2023 leek op papier een mooie gelegenheid om de opwaartse lijn door te zetten, omdat we één van de zwakkere teams van de klasse troffen. In de praktijk lag het net even anders: tegenstander Groninger Combinatie 5, vorig seizoen kampioen in klasse 5A, had in de eerste vier wedstrijden juist slechts één matchpunt verloren, en had ook al twee van de sterkste drie teams van de poule verslagen. Daarbij moet wel worden opgemerkt dat niet alle tegenstanders op hun sterkst waren opgekomen tegen GC5; zo miste Tjonger Aa Linde hun sterkste vier (!) spelers… Wij waren gisteren (16 december) ook nog altijd niet op volle oorlogssterkte, maar gelukkig bleef het aantal invallers ditmaal tot één beperkt, en ook GC5 bleek hun sterkste speler te missen. Daardoor hadden we, voor het eerst dit seizoen, een overwicht in rating, met name op de eerste vier borden. De opdracht was dus duidelijk: met 4 – 0 winnen in de bovenste helft, en niet met 4 – 0 verliezen in de onderste helft!
Het eerste goede nieuws kwam van bord 7, waar Henry na zo’n anderhalf uur spelen zijn eerste halfje van het seizoen in ontvangst mocht nemen. Op het oog een solide pot, waarbij het evenwicht nooit serieus verbroken is geweest. Aan het tweede deel van de opdracht was nu dus al voldaan!
Ab zette ons niet lang daarna op voorsprong met een vrij eenvoudige overwinning op bord 3. Hij mocht na een mislukte opening van zijn tegenstander een kwaliteit incasseren, en omdat de zwarte stelling helemaal in duigen lag was de afwerking geen enkel probleem. Daarmee was het eerste bordpunt in de bovenste helft een feit!
Helaas was het niet lang daarna weer gelijk, omdat Rients op bord 8 zijn eindspel niet kon houden. Na een ongelukkige afwikkeling zag hij een vijandelijke toren binnenkomen op c7; die kon niet meer worden weggejaagd, en na dameruil bleek de zwarte damevleugel niet te verdedigen. Uiteindelijk liep de witte a-pion naar dame en was de stand weer gelijk…
Ook invaller/halve basisspeler Mattias moest op bord 5 toch weer een nul slikken, maar hij heeft wel een belangrijke openingsles geleerd: ruil met wit in de opening nooit lopers op b4 als zwart met de a-pion kan terugnemen. Die pion legde in combinatie met de open a-lijn de hele witte damevleugel lam, en toen zwart daar doorbrak was het snel gedaan.
Sybrand, voor het eerst sinds ronde 1 weer van de partij, pakte daarna het tweede halfje in de onderste helft met een overtuigende plusremise tegen notabene de tegenstander met de hoogste rating! Hoe die aan 1870 komt is mij trouwens een raadsel, want zo speelde hij bepaald niet; Sybrand mocht op bord 6 zomaar de witte koningsvleugel uit elkaar slaan en een pion incasseren. Helaas was de witte stelling daarna te solide om het voordeel uit te kunnen bouwen, maar er was ook geen enkel verliesgevaar, en dus werd uiteindelijk de remise beklonken.
Ikzelf mocht de stand weer gelijktrekken, ondanks dat ik op bord 4 nog altijd niet op mijn best speelde. Gelukkig bezondigde mijn tegenstander zich op zet 22 aan een grafzet:
Maarten slaagde er op bord 2 inderdaad in om ons derde volle bordpunt in de bovenste helft te noteren. De dames verdwenen in zijn partij snel van het bord, en Maarten bleek het ontstane dameloze middenspel veel beter te begrijpen dan zijn tegenstander. Uiteindelijk bracht een mooie switch van de a-lijn naar de h-lijn de beslissing en ging via een röntgenschaakje een ongelukkig geposteerde toren op a2 verloren. Het eerste matchpunt was dus binnen!
Léon had inmiddels ook, nadat hij weer eens een lange tijdnoodfase had overleefd, een gewonnen eindspel op het bord:
Uiteraard is 2023 nog niet afgelopen, want het Chessfestival staat voor de deur, waar diverse clubgenoten in actie gaan komen, en ikzelf mee ga doen in het Compacttoernooi. Ik wil iedereen die ik niet meer in de komende twee weken ga zien een fijne Kerst en een gelukkig Nieuwjaar wensen!
Pingback: KNSB, verslagen | De Schaakreporter