Zoals gebruikelijk werd ook dit jaar de slotronde van de Promotieklasse in Peize gespeeld. Voor Assen 1 stond niets meer op het spel, voor Haren 2 was er nog een kansje op de titel. Het werd een uiterst merkwaardige wedstrijd met een einde dat Hitchkock niet had kunnen verzinnen. Om de lezer mee te kunnen laten genieten van het drama loop ik de partijen in chronologische volgorde na.
Sjoerd Homminga – Gerard de Wit
Sjoerd mocht als eerste het punt laten noteren, een goede start dus. Hij mocht binnen 20 zetten een dubbele dame (koning + hout) demonstreren, waarna De Wit direct opgaf.
René den Dekker – Paulo Valiente
René kreeg in een Koningsindiër initiatief op de damevleugel, terwijl zijn koning geen gevaar liep. Helaas werd de zwarte dame nogal actief, waarna remise onvermijdelijk was.
Adriaan de Bakker – Martin van Velzen
Na een heel seizoen slecht te hebben gespeeld kon ik eindelijk weer eens van me af slaan. De partij ging 25 zetten lang redelijk gelijk op, tot deze stelling:
Elmar kreeg na ongeveer 15 zetten zomaar een kwaliteit in de schoot geworpen, maar de stelling werd er niet makkelijker op. Een verkeerde afwikkeling kostte Elmar zelfs bijna de kop, maar gelukkig kon hij zich met eeuwig schaak redden. Stand: 3 – 1 voor ons, maar op dit moment stonden de andere vier borden allemaal slecht tot verloren.
Milan Mostertman – Pieter Tromp
Pieter was de eerste die het loodje legde, maar tegen 2100+ is dat natuurlijk niet zo wonderbaarlijk. Hij kwam met een scherpe Siciliaan op de proppen waarmee hij onlangs Elmar versloeg in de interne, maar Milan speelde beter en hield een pion voorsprong, die hij later terug kon geven om een onstopbare vrijpion te krijgen. 3 – 2 dus, en nog steeds lag een nederlaag in het verschiet.
Rob van Dongen – Sybrand Houtsma
Sybrand verving Maarten Dijkstra, die wegens studieverplichtingen niet mee kon doen. Hij speelde tegen één van de spelers die door Bart Romijn van VAS naar Haren zijn gelokt. Ik heb deze partij niet helemaal gevolgd, maar ik kreeg wel mee dat Sybrand in de activiteit van zijn stukken niet voldoende compensatie had voor een pion achterstand, en toen hij groot materiaal verloor accepteerde hij de nul.
Zo stond het dus gelijk, en onze jonkies (Ivo en Frank) stonden beiden verloren, maar hadden één groot voordeel: hun tegenstanders zaten in tijdnood.
Olaf Cliteur – Ivo Maris
Frank van der Werff – Kees Romijn
Ivo en Frank zorgden voor een absolute sensatie. Ivo stond de hele partij straalverloren, maar mocht in de tijdnood van Cliteur ineens schaakjes gaan uitdelen met zijn dame. Ongeveer op dat moment viel de vlag van Romijn, Frank wist niet zeker of hij gewonnen had, en Romijn claimde dat hij een remiseaanbod (na het vallen van de vlag?) aannam. Reconstrueren dus. Tijdens deze reconstructie kreeg Ivo ineens een remiseaanbod! Aannemen uiteraard, voor de stand 3,5 – 3,5. Even later kwam het verlossende woord: Romijn had de veertig zetten niet gehaald, en Frank wint op tijd! Absolute sensatie: binnen vijf minuten gaat de uitslag van 3 – 5 verlies naar 4,5 – 3,5 winst.
Ik denk dat dit wel een leuke compensatie is voor de wedstrijden die wij de afgelopen seizoenen onterecht hebben verloren. Voor Haren maakte het ook niet veel uit, want Groningen 3 won gewoon van SISSA 2 en werd kampioen.
Assen 1836 - Haren 2 1870 4½ - 3½ 1. Pieter Tromp 1918 - Milan Mostertman 1940 0 - 1 2. Elmar Hommes 1941 - Bart Romijn 1891 ½ - ½ 3. Ivo Maris 1827 - Olaf Cliteur 1899 ½ - ½ 4. René den Dekker 1867 - Paolo Valiente 1859 ½ - ½ 5. Martin van Velzen 1807 - Adriaan de Bakker 1860 1 - 0 6. Sjoerd Homminga 1907 - Gerard de Wit 1825 1 - 0 7. Sybrand Houtsma - Rob van Dongen 1943 0 - 1 8. Frank van der Werff 1584 - Kees Romijn 1744 1 - 0