Zaterdag 2 november speelden we in de tweede ronde uit tegen Sneek. De vorige twee seizoenen hadden we tweemaal ruim gewonnen van deze gelijkwaardige tegenstander. Sneek had dus een rekening met ons te vereffenen. Gelukkig kwam het niet zover.
Ivo mocht net als vorig seizoen aantreden tegen Johnny Fluit, en ook nu wist hij te winnen, maar het ging bepaald niet zonder slag of stoot, zo schrijft hij:
Ik mocht vandaag aantreden tegen Johnny Fluit, een bekende voor mij.
Vorig jaar speelde ik ook al tegen hem, toen kregen we een lange partij waarin ik uiteindelijk won.
Toen opende ik met 1. d4, deze keer had ik zin in een wat minder lange partij en ik speelde dus 1. e4.
Johnny had zich voorbereid op mijn 1. e4, waardoor ik al redelijk snel in tijd achterstond.
Het werd een scherpe Siciliaanse partij, waarin ik op een gegeven moment een paar stukken tegen de zwarte stelling aangooide.
De computer is het hier natuurlijk niet mee eens, maar ik speelde tegen een mens, dus dan heb je altijd goede kansen.
En dat bleek ook te kloppen: mijn tegenstander moest lang nadenken, kwam een beetje in tijdnood, vond niet de beste verdedigingen en een eindspel ontstond.
We hadden allebei 4 pionnen, ik had een paard, hij een loper.
Uiteindelijk werd het een goed paard, slechte loper eindspel.
Ik was van plan om dat rustig uit te gaan spelen, maar mijn tegenstander ging uit het niets alles of niets spelen.
Het werd een race met de randpionnen wie het eerste zou promoveren en ik was net iets eerder.
Daardoor kon ik precies op tijd de zwarte koning in de hoek drijven en een standaard matbeeld krijgen, waarna mijn tegenstander opgaf.
Ik mocht met zwart op bord 2 spelen tegen Tjitze Schram, een speler die graag op de koningsvleugel zijn tegenstander wil aanpakken.
Echter haalde ik direct na de opening de angel uit de stelling.
Het werd een positionele partij, waarin ik tegen een geïsoleerde centrumpion speelde.
Die had ik op een gegeven moment kunnen winnen, maar mijn kleine ontwikkelingsachterstand achtte ik als een probleem, wat achteraf niet het geval is.
Daarnaast wees Ivo mij op de terugreis nog op een sterke zet die eigenlijk best wel voor de hand ligt (normaal komt Ivo met de gekste zetten) waarna ik ontzettend goed zou staan.
In de partij bleef ik een plusje behouden; om mij heen kijkend zag ik dat stellingen alleen maar beter werden en puntjes kon ik al tellen.
Er hoefde niet uitgemolken te worden en zo verzandde de partij dan ook in een remise.
Pieter speelde op bord 3 een spectaculaire partij waarin hij zijn koning in het midden moest laten, een aanval overleefde en uiteindelijk zijn tegenstander zag blunderen:
Martin was na zijn goede prestaties van de laatste tijd opgeschoven naar bord 4, en behaalde een solide halfje:
In mijn eerste partij als 2000-speler probeerde ik voor het eerst een voor mij nieuw systeem uit, en dat pakte goed uit: er ontstond een Panov-variant waarin wit het niet zo sterke Pg1-f3 heeft gespeeld, waardoor hij pion d5 niet kan houden. Die ging dus meteen verloren, en een paar zetten later kreeg ik ook pion d4 cadeau. De druk tegen mijn damevleugel die mijn tegenstander in ruil daarvoor kreeg stelde niet veel voor omdat zijn eigen damevleugel ook op instorten stond, maar helaas nam ik de verkeerde pion (Dxa4 ipv Dxb2 was beter geweest), en een paar zetten later gaf ik ook nog mijn eigen a-pion weg… Gelukkig vond ik een goede verdediging (…Lf6 en …Ld8!), en toen mijn tegenstander ten onrechte loperruil uit de weg ging (wat hij zelf een zet later ook in de gaten kreeg!), kreeg ik weer goede kansen, omdat zijn vrije a-pion niet kon promoveren en ik zelf een vrije e-pion kon maken. Daardoor was mijn tegenstander gedwongen om zijn a-pion tegen mijn e-pion te ruilen, waarna een potremise toreneindspel overbleef. Dat speelden we nog even door, maar uiteindelijk werd de stelling drie maal herhaald en kondigde ik aan remise te claimen (doorspelen was niet meer nodig omdat de matchpunten al lang en breed in de tas zaten), waarna mijn tegenstander toch maar akkoord ging met de puntendeling en de claim dus niet behandeld hoefde te worden. Jammer van de gemiste kans, maar wel een interessant eindspel!
In een vrij scherp begin kwam ik met wit actief uit de opening. Ik stond volgens mij iets beter toen ik pardoes twee pionnen weggaf in één zet. Wel kon ik afwikkelen en zwart een passief toreneindspel met een slechte pionnenstructuur bezorgen. In een winstpoging bevrijdde zwart zijn toren door één van zijn pluspionnen te offeren. Hierdoor kreeg ik echter een te sterke vrije a-pion waarmee ik zelfs de winst nog kon grijpen. Soms zit het tegen, soms zit het mee. 😉
Paul speelde op bord 6 een uitstekende partij tegen de winnaar van het Open Drents van vorig jaar en won verdiend:
Ik speelde een positionele partij waarin ik steeds een licht initiatief had. Online volg ik training bij IM Valeri Lilov. Hij benadrukt elke keer weer dat alle stukken moeten meedoen, actief zijn. Die training werpt zijn vruchten af:
14… Tfd8 want eerst moeten alle stukken meedoen
17… Pd7 activeert de Loper met druk over de lange diagonaal
20… f5 valt wits centrum aan en opent de f-lijn (de Toren staat beter op f8 dan c8)
De Toren op d8 speelde een beslissende rol door de manoeuvre Td8-d4-a4 met een röntgenaanval vanaf centrumveld d4. De Toren staat actief in het centrum en is makkelijk te switchen naar de andere vleugel. 32… Td4-a4 valt wits damevleugel pionnen aan door de Toren op a4 en de Loper op g7. Ik won een pion en mijn pionnenmeerderheid op de damevleugel bracht de beslissing.
Op bord 7 speelde ik met wit tegen Tinus Fleur. Deze kwam in een Pirc (in feite een Moderne Verdediging, MvV) al snel met een opmars b5 en b4 waarna mijn paard terug moest naar b1. Op het moment vond ik dat niet prettig, maar het naarmate de opening verstreek, bleek dit niet nadelig te zijn. Ik kreeg vrij simpel een pion in de schoot geworpen met een gunstige stelling. Tinus zijn 22-ste zet Dc3 bleek erg ongelukkig.
Sjoerd Homminga – Tinus Fleur
Ik speelde met zwart tegen Anne Kloosterman. Flink wat ratingpunten meer, dus werk aan de winkel! Wit maakte er in een Siciliaan een opstelling met c3 en d4 van. Ik ontwikkelde m’n koningsloper naar g7 en zo ontstond een soort Benoni-achtige stelling maar met mijn loper nog op c8. Vooral hierdoor stond ik nogal passief en kon mijn tegenstander in alle rust zijn stelling verbeteren, terwijl ik wat nutteloze zetjes speelde. Toen de stelling openging verloor ik een kleine kwaliteit en een paar rommelpogingen mochten niet baten.
Ik vond het weer een leuke dag!
2 – 6 dus, en omdat we al om 16:15 klaar waren konden we rechtstreeks naar huis. Die rit duurde overigens bijna een uur langer dan gepland, omdat een vrachtwagen besloten had de kwaliteit van de vangrail tussen Heerenveen en Drachten te testen… Thuisgekomen bleek dat SISSA 2 opnieuw met 5 – 3 had gewonnen, waardoor wij nu op bordpunten aan kop gaan!
Sneek 2019 - Assen 2001 2 - 6 1. Johnny Fluit 2149 - Ivo Maris 2231 0 - 1 2. Tjitze Schram 2005 - Frank van der Werff 2002 ½ - ½ 3. Christian Kuitert 2035 - Pieter Tromp 2162 0 - 1 4. Jan Lootsma 2041 - Martin van Velzen 2027 ½ - ½ 5. Han Holl 1997 - Maarten Dijkstra 1958 0 - 1 6. Dick Stavast 2085 - Paul den Boer 1992 0 - 1 7. Tinus Fleur 1913 - Sjoerd Homminga 1882 0 - 1 8. Anne Kloosterman 1930 - Arjan Dwarshuis 1754 1 - 0