Ongeduld wordt beloond, hierbij alsnog een verlaat verslag van de wedstrijd tegen Apeldoorn van vorige week zaterdag. Mijn welgemeende excuses Tinus, je oud-buurman had het afgelopen week nog wat te druk met het een en ander regelen omtrent zijn aanstaande nieuwe stulpje in Groningen.
Dan de wedstrijd zelf, Maarten H. was bereid gevonden om bij ons in te vallen, onder het vriendelijke verzoek dat hij niet ingezet zal worden als kanonnenvoer, aldus geschiedde. Iedereen was keurig op tijd bij de wedstrijd aanwezig en het vertrouwen zat er goed in na de eerste wedstrijd van dit seizoen.
Zelf al even niet meer een lange pot geschaakt, had ik wel weer zin om er eens goed voor te zitten, bord 8 met zwart tegen Lex Cornelisse. Na 12 zetten die in mijn gedachte nog tot de theorie behoorde, maar wat achteraf toch net een kleine afwijking bleek, besloot ik er eens goed voor te zitten. Het duurde even, maar toen zag ik dat de laatste zet van wit een vol stuk cadeau gaf. Na nog een paar zetten doorspelen besloot mijn tegenstander dat het na 20 zetten welletjes was geweest en hebben we nog even na geanalyseerd in de analyse ruimte.
Dan bord 7, alwaar Maarten de kans kreeg om revanche te nemen op de partij tegen Cees Visser van de clash in het vorige seizoen. De partij oogde vrij rustig en al vrij snel kwam Maarten naar mij toe met de opmerking dat hij een remise aanbod heeft gekregen. Gezien de stelling op het bord van Tycho (2 pionnen voor), de tegenstander van Tjapko die al sinds vroeg in de opening in de denktank en verder naar mijn bescheiden inschatting geen problemen op de overige borden, gaf ik hem het welgemeende advies om te doen waar hij zich goed bij voelt. Stand… 0,5 – 1,5.
Toen na zo’n 10 minuten weer een rondje langs de borden, leek het tij helaas wat te keren: Elmar een pion achter inclusief een lastig te spelen stelling, bij Jael problemen ontstaan in het middenspel, wat op materiaalverlies zal gaan leiden. Wel is daar Tycho, die voor ons het punt binnenhaalt in slechts 23 zetten, naast de eerder gewonnen 2 pionnen, won hij ook nog een kwaliteit en dus stond het 0,5 – 2,5.
Dan over naar Ivo, die met de zwarte stukken mocht aantreden tegen Freddie van der Elburg. Na zo’n 15 zetten gespeeld te hebben, was er voor menig toeschouwer waaronder mijzelf geen touw meer aan vast te knopen wie waarom wel of niet beter zou moeten staan. Hoe verder de partij vorderde, hoe duidelijker het werd dat Ivo met drie pionnen voor een stuk het toch wel heel lastig zou krijgen om de partij nog te redden. Als een ware gentleman speelde hij tot het bittere einde door en was het na 28 zetten mat, einde partij. 1,5 – 2,5.
Op bord 3 bij Elmar zag het er al even niet goed uit, maar had hij ten minste nog wat inbalances kunnen creeëren in de vorm van een dame tegen een hele sloot aan stukken. Helaas was zijn stelling niet helemaal in balans en leek de tegenstander weinig moeite te hebben met het converteren naar een punt, 2,5 – 2,5 tussenstand.
Bij Tjapko op bord 1 tegen Jasper Zwirs had ik al de hele wedstrijd lang hoge verwachtingen, bij Jael leek de kans klein dat hij met punten in de zak terug naar het noorden kon, dus al mijn hoop was gevestigd op Rieks, die al de hele partij een tikkeltje beter leek te staan.
Tjapko bleek net als mij uiteindelijk slechts 20 zetten nodig te hebben gehad om het punt binnen te halen, na een foute voortzetting van zijn tegenstander in de opening. 3,5 – 2,5.
Ondertussen ben ik meer vertrouwen in Rieks zijn stelling gaan krijgen, en lijkt hij zijn activiteit omgezet te hebben naar een winnend voordeel, pionwinst en daarna was het plots snel gebeurd, de buit is binnen!
Dan rest nog de partij van Jael, na een prima opening en een foutje in het middenspel, had ik zijn partij in mijn hoofd al even afgeschreven. Maar Jael niet, strijdend ten onder.. of toch niet? Hoe ver je ook achterstaat, niks is onmogelijk. Plots kon Jael promoveren en duurde het niet meer lang voor hij toch nog de partij wist te winnen. Klasse! 5,5 – 2,5.
Na ongebruikelijk vroeg klaar te zijn, was het half 5/ 5 uur tijd om naar ons vooraf gereserveerde restaurant te gaan om weer op krachten te komen onder het genot van een drankje en een hapje. Helaas bleek het niet mogelijk om hier ook meer iets eerder dan half 8 te komen en hebben we een andere eetgelegenheid op moeten zoeken die ons wel eerder wilde ontvangen. Dat werd nog een hele Soap..
Op naar de volgende! 4 november, thuis tegen SG Max Euwe 1!
Een mooi en spannend verhaal, Gertjan. Waar onze ritjes van Neckarstraat naar PABO “De Eekhorst” al niet toe kunnen leiden.
Ongeduld wijst op het niet kunnen uithouden van stress.
Ik voel me verplicht om er op 4 nov. a.s. de hele tijd bij te zijn. D.w.z. onderbroken door wat onderhoudjes met een of meer vrienden.
Ge-woon lijkt me een diagram hier en daar er bij te horen. Maar ja, dat “hutje”!